CategoryOn est parti!

Lieve  Jozef, lieve lieve opa dierentuin, Zo’n 9 jaar geleden werd je mijn schoonvader maar onze levens hadden al een aantal keren gekruist. Viool spelend op de muziekavonden bij mijn mama thuis, als bakker van de Biologische bakkerij of als houtbewerkingsleraar op Lohrangrin. Toen je een deel werd van mijn leven en van mijn familie

‘t Zijn drukke dagen, zo net voor ons vertrek naar België. Ineens moet er nog vanalles geregeld en gedaan worden en de to do lijstjes zwellen aan met de dag pffff…… Er maakt ook een zekere spanning zich van ons meester want het is toch telkens weer een andere wereld binnenstappen als we in Antwerpen

Mijn drie jongens zijn allemaal geboren in de lente. Ze hadden allemaal hun vooropgestelde datum maar natuurlijk heeft geen één van de drie zich hieraan gehouden. Fons zou geboren worden op 12 april, de dag dat Bert en ik net één jaar samen zouden zijn. Dat vonden wij zo fantastisch en nogmaals een teken dat

Ik heb een tijdje met een writersblock gezeten. Ik wilde graag over de papa’s vertellen maar vind dat ook moeilijk omdat het zo persoonlijk is en de gevoelens errond zo wisselend zijn. Ik vroeg me af of zij dat zelf wel leuk zouden vinden? Maar ik kon er ook niet omheen. Ik schrijf dan wel

‘Je hebt de hippie in jezelf ontdekt’, zei een goede vriendin tegen me toen we elkaar weer ontmoeten in Antwerpen. Ik moest er hard om lachen en toch, ergens zit er wel waarheid in die uitspraak. Al zou het beter geformuleerd worden als: ‘Je hebt de hippie in jezelf herontdekt’. Want ze deed die uitspraak

Soms gebeuren de dingen zoals je hoopt, nee beter, wenst, dat ze zouden gebeuren. Jacky is niet mijn hond maar ik hoopte vurig dat ze hier zou bevallen. Niet alleen omdat haar pups dan in leven zouden blijven maar ook omdat ik zo’n nood heb aan leven. Ongecompliceerd, pril leven. En soms krijg je wat

De terugrit naar België werd vooral gekenmerkt door non-stop regen van Lyon en dat is eigenlijk twee weken zo gebleven in België. Ik moet het jullie niet vertellen waarschijnlijk. Gust was dan weer onder de indruk van iets heel anders. Hij bleef maar uit het raampje kijken en herhalen ‘zoveel auto’s’.   Heerlijk om thuis

De spanning stijgt hier elke dag een beetje meer nu ons vertrek naar België steeds sneller dichterbij komt. De kinderen willen de Kerstboom bij oma zien en vooral heel veel gaan spelen bij Miro en Luca. Er wordt duchtig afgeteld, gepakt en gezakt en to do lijstjes opgesteld voor ons allemaal. Maar Fons zei deze

Het kan niet altijd rozengeur en manenschijn zijn wat de klok slaat. Ook niet bij ons. De laatste dagen zitten er meer grijze wolken in mijn hoofd dan dat er buiten, beneden in het dal, hangen. Ik voel me dan ook al een tijdje niet zo goed. Zo’n stomme verkoudheid die maar niet over wilt

En plots is ze daar, de herfst, in al haar kleurenpracht! Bijna van de ene op de andere dag staat alles in vuur en vlam. Zo anders dan in België. Geen grijze deprimerende bedoeling, nee, kleuren, kleuren en nog eens kleuren en soms nog zo warm dat we in t-shirt buiten kunnen eten. Toch worden

Veel mensen vragen zich af waar ik het in godsnaam zo druk mee kan hebben mits ik altijd en overal moet melden dat ik het hier toch ook wel ‘druk druk druk’ heb. Awel ze, ik heb niet ondermeer de dagelijkse huishoudelijke beslommeringen van een gezin met drie kleine jongens, en dan benadruk ik ‘jongens’

De vraag die op menige lippen brandt is uiteraard: ‘hoe gaat het nu met de jongens op ‘t school?’ Awel, ik kan alleen maar zeggen dat het één groot succes is. De jongens gaan elke ochtend goedgehumeurd naar de school en ze zijn super gelukkig als we ze ophalen. Wat kan een ouder zich nog