Op de barricades en tomatenzaadjes

‘Je hebt de hippie in jezelf ontdekt’, zei een goede vriendin tegen me toen we elkaar weer ontmoeten in Antwerpen. Ik moest er hard om lachen en toch, ergens zit er wel waarheid in die uitspraak.

Al zou het beter geformuleerd worden als: ‘Je hebt de hippie in jezelf herontdekt’.

Want ze deed die uitspraak toen we in een hippe koffiebar, van een nog hippere koffie-met-vanalles-en-nog-wat-in-en-op-en-rond nipten.

Nadat ik lyrisch over ons ‘nief leven’ in Frankrijk vertelde. Over hoe ik tranen in de ogen krijg als ik naar de bergen kijk. Hoe ik sta te popelen om met mijn handen in grond te wriemelen.  Dat ik doldraai als ik keuzes moest maken over wat ik zou willen zaaien want er is veel teveel keuze. ‘Weet je dat er meer dan 150 verschillende soorten munt zijn?!!!’ En dat er niets lekkerder is dan bronwater en zelfgemaakt brood. Enzovoort…

Maar vroeger was ik al een ‘groen en geëngageerd beest’. Zo eentje dat van die oversized Greenpeace t-shirts droeg met het opschrift: ‘No time to waste’.

Ik schreef elke avond ijverig brieven  voor Amnesty International en was boos op mijn mama en zus omdat zij niet meededen. Ik schreef brieven naar ‘Sandra Kim’ en ‘De president van Amerika’ en legde uit hoe we de vervuiling van de wereld konden stoppen door snoepjes geen drie verpakkingen meer te geven en zo van die dingen. Die briefjes, in een waarschijnlijk onleesbare kindergeschrift,  gingen op een troetelbeertjes briefpapier, zonder adres, de postbus in. Ik verloor al mijn vertrouwen in de ‘machtigen der aarde’ omdat niemand me terugschreef of au serieux nam.

Maar ik geraakte volledig de kluts kwijt toen ik jaren later een lief had, dat na mijn zoveelste betoog voor een open wereld, tegen me zei:
‘Als een man geen socialist is tegen de tijd dat hij 20 is, heeft hij geen hart. Als hij nog steeds socialist is tegen de tijd dat hij 40 is, heeft hij geen hersens’ (dixit Churchill).

Ik had toen moeten weten dat dit een ramp van een relatie zou worden maar goed, je bent jong en verliefd en ik dacht alleen maar dat ik inderdaad misschien maar eens moest kappen met die kinderlijke gedachte dat ik iets aan de wereld zou kunnen veranderen…

Maar ik ben aan een heuse ‘barricade revival’ bezig. Nu we midden in de natuur leven en ik volop bezig ben met mijn eerste eigen moestuin te plannen komt mijn gevoel voor onrechtvaardigheid weer de kop op steken. David en Goliath. Ik word kwaad als ik lees hoe grote bedrijven denken dat wij achterlijk zijn. Hoe ze dingen stil willen houden. Hoe dat geld hun enigste drijfveer is. Niets milieu of toekomstvisie voor de mens: alleen money money money. Vervuiling kan hun totaal niets schelen.

Ook ben ik gefrustreerd omdat de Occupy Wallstreet en andere protesten niets hebben uitgehaald. Hoe de banken die ons allemaal zoveel leed hebben bezorgd nog steeds overheidssteun krijgen en riante bonussen uitbetalen.

Hoe de lobbyisten  over de hele wereld alles in handen hebben.

En zo kan ik nog wel even doorrazen…

 

MAAR! Er zijn ook leuke verhalen te vertellen.

Zo kom ik interessante mensen en geweldige initiatieven tegen. En geeft het moed dat  onze stem soms wel iets uitmaakt.

Power to the people en the beez!!!! Eindelijk dringt het een beetje door dat de bijen een probleem hebben en dat de pesticiden die wijdverbreid gebruikt worden daar toch ook wel hun aandeel in hebben. De petitie op AVAAZ word massaal getekend en ja hoor, we worden gehoord tot in het Europese parlement en hopelijk wordt er in maart een  moratorium op giftige bestrijdingsmiddelen aangenomen! Duimen maar!

Occupy Antwerp (voor meer informatie zoek ze op op Facebook) organiseren fantastische dingen waaronder elke zaterdag een ‘geef plein’ op het Astridplein in Antwerpen in samenwerking met Volxkeuken (nog zo’n geweldig initiatief). Onder de slogan: ‘armoede in A? nie mé maa, nie mé ongs’ delen ze gratis eten en kleding uit aan de armsten onder ons. Als ik naar Antwerpen afzak passeer ik met een grote zak Franse sausissen, beloofd! En eigenlijk zou iedereen moeten langsgaan met iets dat hij of zij kan weggeven.

Jeroen Olyslaeger is een drijvende kracht achter dit evenement. Leren kennen via Facebook (waar dat ‘smoelenboek’ toch niet allemaal goed voor is) en bewonder hem voor zijn daadkracht en schrijftalent!

Heel stilletjes proberen grote bedrijven als Shell letterlijk een voet in de aarde te krijgen in heel Europa om  gasboringen te doen. Laat je niet verblinden door ‘goedkopere energie’ want de enige die daarvan zal profiteren zijn de multinationals zelf. En besef goed dat de keerzijde van dit zogezegde ‘zo makkelijke procédé’ super vervuilend is. Bij deze: wees gewaarschuwd en steek uw kop niet in het zand. Het kan daar behoorlijk giftig zijn!

Vzw de Beek: al lang één van mijn favoriete Antwerpse initiatieven. Zo simpel, zo mooi. Met z’n allen voedsel gaan oogsten, klaarmaken en ervan genieten! Op bijna elk info moment dat ze organiseren zou ik aanwezig willen zijn, ware het niet dat er zo’n 1000 km tussen ons ligt…

Op mijn zoektocht naar nieuwe baasjes voor de pups ontmoet ik dé tomatenmadam van België, Rita!
Rita is al jaren bezig met tomaten en heeft ondertussen al meer dan 1500 soorten waarvan sommige zeer zeer oud! Ze noemen dan ‘heirloom tomaten’, oude tomatenzaden die zorgvuldig van generatie op generatie werden bewaard en doorgegeven. Ze verzamelt ook oude kookboeken, och ik kan niet wachten om eens bij haar te gaan rondsnuffelen…een geweldige madam!

Cie de Knor & de Bie: wie al wegdroomt bij onze avonturen die moet zeker eens deze blog lezen. Mijn grote voorbeeld! http://deknorendebie.blogspot.com/

6 replies on “ Op de barricades en tomatenzaadjes ”
  1. zet uw basilicum niet te fel in de zon, bv alleen ochtendzon. anders worden de blaadjes taai en moet je ze heel fijn knippen.

  2. Wanneer ik tijd vind tussen het ploegen stuur ik dat recept voor paardebloemstroop.
    Onze favoriete tomaten: Brandywine voor rauw te eten en koken. Grote planten, nog groter tomaten. De Ieren denken dat het pompoenen zijn en Italiaanse toeristen zijn zwaar onder de indruk. Wij groeien ze in de polytunnel. De onderste bladeren moeten we snoeien anders krijgen ze gemakkelijk schimmel. Caro Rich voor koken en sauzen. Ze zijn oranje en geven hun volle smaak met koken. Onvergelijkbaar!
    Occupy is levend en wel. Alleen de tactiek verandert voortdurend. Hou Idle No More en One Billion Rising in de gaten…
    Als je niet TE sceptisch bent, http://tomkenyon.com/hathors-archives is aanbevolen.

  3. Hier word precies iemand wakker….met een kater uit een winterslaap, Lente Energie is op komst..focussen op de zaken die werken zoals je aanhaalt…vive la creativité !

  4. En dan zegt ze nog “ik heb jullie kort efkes vermeld”…. Grote Voorbeeld, wat een eer! Ik denk niet echt dat we dat waard zijn, maar het is wel leuk natuurlijk dat we jullie een beetje weten te inspireren. Mocht je het hier allemaal eens van dichtbij willen zien, en biggetjes aaien ofzo, altijd welkom!
    En zaterdag 23 maart houden we een klein feestje. We gaan dan brood bakken en pizzas in de oude bakoven. Zeer welgekomen. Geen idee of jullie ver van ons wonen.
    Anders mail je efkes, spreken we verder af!

    groetjes
    Dries en Tine

Leave a Reply to swaane Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.