De Ark van Noach

Soms gebeuren de dingen zoals je hoopt, nee beter, wenst, dat ze zouden gebeuren. Jacky is niet mijn hond maar ik hoopte vurig dat ze hier zou bevallen. Niet alleen omdat haar pups dan in leven zouden blijven maar ook omdat ik zo’n nood heb aan leven. Ongecompliceerd, pril leven.

En soms krijg je wat je wenst: Jacky bevalt hier,  zonder complicaties en helemaal op zichzelf op de avond van mijn verjaardagsfeestje. Ik heb nog een uur aan haar zijde gezeten maar dacht toen toch: ‘Goh, dit is geen stadshond wiens pootje je moet vasthouden. She’s a wild girl’. En ja hoor, elke keer als we kwamen kijken groeide het aantal: eerst 2, dan 5, dan een lange tijd 6 ( en wij maar hopen dat het daar bij zou blijven) maar dan naar 7-8-9-10 (en toen kreeg Bert het echt benauwd: ‘Die gaat er toch geen 14 krijgen he?’… )Niet dus. Oef.

En mijn moederinstinct was al bij pup één geactiveerd. Ik ben echt hopeloos verliefd op die kleine ukkies. Daar horen uiteraard ook slapeloze nachten bij want bij elk piepje ben ik volledig alert. Super vermoeiend. En bij elke vooruitgang ben ik zo fier als een echte moeder. Wie had er ooit gedacht dat je lyrisch kon doen over een pas geopend oogje? Of dat je echt ontroerd zou zijn als ze voor het eerst ‘huilen als wolfjes’?

Maar ook Jacky slaagt de dingen op den duur wat door elkaar. Van heel de dag poepjes proper likken zou je van minder een ‘tic nerveux’ krijgen. En als Gust zoals altijd bloot door het huis rent omdat hij zijn poep niet wil laten afkuisen, scheelt het geen haar of in het voorbij rennen, likt ze ook zijn poep schoon. Gust schatert het dan uit en roept: ‘Jacky domkipot!’ (domkop).

En als Jozef samen met zijn broer arriveert wordt ons kleine huisje een echte Ark van Noach: 6 mensen, 10 honden en 3 katten op zo’n kleine oppervlakte. Maar och zo gezellig. En dan begint het te sneeuwen. En sneeuwen. En sneeuwen. En eigenlijk is het nog steeds niet gestopt.

En ondanks dat Jozef erg ziek is ondernemen we vanalles. We wandelen door de sneeuw naar het schooltje om Gust op te halen met de slee en lopen onderweg de burgemeester tegen het lijf die Jozef hartelijk welkom heet. We gaan op de bouwgrond staan zodat Jozef kan zien wat ooit ons dagelijks uitzicht zal worden. We gaan samen naar de markt in Lamastre en kopen verse geitenkaas en paté. We drinken nadien koffie in ‘t zonneke en Jozef waagt zich zelfs aan een Ricard aan de toog. We eten elke dag Dame Blanch of Dame Noir omdat Jozef daar verzot op is. De kinderen weten niet wat hen overkomt.

En dat steeds dikker wordende witte deken doet me denken aan een oud Russisch sprookje. Van een oud  vrouwtje dat tijdens de oorlog onderdak biedt aan een schilder met een bloem, een man met een geit en een klein meisje. Omdat haar kleine huisje bedolven wordt onder een dik pak sneeuw, worden ze niet gevonden door de soldaten en overleven ze samen de oorlog. In de lente is de oorlog voorbij, krijgt de geit een lammetje, vindt het meisje haar ouders terug, plant de schilder zijn bloem en schildert hij de prachtige bloemenzee die daaruit ontstaat…

6 replies on “ De Ark van Noach ”
  1. Die hondjes houden jullie wel goed bezig hé. En tof dat Bert’s papa dit alles nog mag meemaken! Hopelijk voor iedereen volop genieten.

  2. jouw manier van schrijven is enorm boeiend Swaane. Ik vindt het zeer fijn jullie belevenissen te lezen. Hoewel er veel leven is in jullie huis(je) komt het allemaal zo rustgevend over… Geniet maar verder, wij genieten hier ook een beetje mee!

  3. Fijn om weer wat nieuws te kunnen lezen. Jullie hondjes wonen letterlijk in een kasteel, wow! Geniet allemaal samen heel hard van die dagen met Jozef, met bergen ijsjes en sneeuw en joelende kinderen. Jullie zullen dat als dierbare herinneringen voor de rest van jullie leven mee kunnen dragen. Een hele dikke knuffel van ons allemaal vanuit de sneeuw in Duitsland.

  4. Het is leuk om elke maand het verhaal van jullie lezen, ik geniet er van hoop ook echt dat het volgend jaar door gaat om het huis te gaan bouwen met jullie,en natuurlijk van stro zie er naar uit.
    Wens jullie sterkte met de hondjes dit zijn drukke weken!!!!!

Leave a Reply to Jef en Magda Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.