Alles komt op sinen tijd!

De spanning stijgt hier elke dag een beetje meer nu ons vertrek naar België steeds sneller dichterbij komt. De kinderen willen de Kerstboom bij oma zien en vooral heel veel gaan spelen bij Miro en Luca. Er wordt duchtig afgeteld, gepakt en gezakt en to do lijstjes opgesteld voor ons allemaal.

Maar Fons zei deze ochtend dat hij zijn kamp hier in de bossen gaat missen. En ik denk dat we allemaal een beetje hetzelfde voelen nu: zin om iedereen weer terug te zien en nog eens in Antwerpen te zijn. Maar toch ook wel met wat hartzeer van onze berg dalen.

Voor mij lijkt het precies al jaren geleden dat ik in Antwerpen was. Door het simpele feit dat we ondertussen weer zoveel hebben meegemaakt. Ik heb nog eens door al mijn blogs gescrolled en bedacht me dat we echt al een lange weg hebben afgelegd.

Het was zeker niet altijd even makkelijk. Ook nu niet en bij deze wil ook nog alle mensen bedanken die na de laatste blog zo vol medeleven waren.

Ik had nu zelf ook wel nooit verwacht dat het allemaal vanzelf zou gaan. Dat is voor niemand zo en al zeker niet als je uit je comfortzone wordt gehaald.

Er gaan zoveel emoties door je heen en omdat je letterlijk ontworteld bent, komen die allemaal veel harder aan.

Je swingt van het ene uiterste naar het andere: zo ben ik elke dag nog super blij dat we een grijze drukke stad hebben geruild voor onmetelijke vergezichten in de natuur. Op andere momenten denk je dat het nooit wat wordt met die integratie en dat de mensen je eigenlijk liever zien gaan dan komen. Dan zit je weer te koffieklatsen met enkele mama’s en voel je vriendschappen ontstaan. Ik heb doodsangsten uitgestaan om te rijden met al die sneeuw en tegelijk besef ik dat ik enkele maanden geleden al even bang was om gewoon in de bergen te moeten rijden en daar sta ik nu niet meer bij stil. En dan die mooie Franse taal. Soms sta ik zo van mezelf te kijken dat er vlot een moeilijke vervoeging of perfecte zinscontructie zomaar uitfloept en toch blijf ik zenuwachtig als ik iets moet zeggen. En komt dat dan wel goed met dat huis van ons? Ooit? En gaan wij hier überhaubt wel kunnen leven? Gaat er brood op de plank komen? Wij leven hier zo zuinig, misschien maar een derde meer van in Antwerpen. Maar ja, werk vinden is hier zo moeilijk en heeft tijd nodig. En ja, daar wringt het schoentje ook zo dikwijls bij mij, dat geduldig zijn en vertrouwen hebben. Het is ondertussen Bert zijn vaste mantra voor mij geworden, naar het opschrift op een pannetje dat hier in de keuken hangt: ‘Vrouwlief, luister goed, alles komt op sinen tijd!’ zegt hij tegen me telkens  ik weer één van mijn onzekere, angstige momenten heb.

En echt, ik ben zo fier op Bert die voor dit leven gemaakt is. Die hier zo gelukkig en onbevreesd is. Die gewoon op mensen toestapt en er een praatje mee slaagt. Die zijn arm om de meest noeste Ardechois durft te gooien en die hem met een grapje helemaal laat ontdooien. Dat is prachtig om te zien!

En ook de kinderen gaan hier zo graag naar school. Elke dag hoor ik meer Franse woorden. Er wordt gerekend, gelezen en geschreven. Allebei met rasse schreden vooruit. Niets zo leuk voor een ouder om gelukkige kinderen te hebben.

Fons maakt een ware transformatie door. Waar hij vroeger nog geen haar wilde bewegen, veel te verlegen, oefent hij nu elke avond stoere danspassen in de living op Franse rapmuziek.

Jules blijft ons specialeke. Heel veel gebabbel en verhaaltjes. Nog steeds veel te grof gebekt (waar blijft hij al die woorden halen en nu dus in 3 talen pffff) maar ook zo grappig. En Lutine heeft hem de liefde verklaard door hem midden op de speelplaats een dikke zoen te geven!

Na de Kerstvakantie gaat Gust naar het school. Twee halve daagjes om te beginnen. Die arme juf Aurilie gaat er haar werk mee hebben. Hij is om ter schattigst maar vreselijk eigenzinnig en wild. Hij kan nu perfect op het potje dus dat gaat goed maar we hebben er alle moeite van de wereld mee om hem zijn kleren te laten aanhouden. Zelfs met dit koude weer loopt hij het liefst in zijn blootje rond. Dat gaan we er nog proberen wat uit te krijgen. Duimen maar!

En dan is er natuurlijk ook nog Jacky. Liefde op het eerste gezicht en ondertussen niet meer weg te denken uit ons gezin. Ze was blijkbaar de hond van een muzikant die gestorven is. Een vriendin van die man ontfermt zich over haar maar die zei ons ook dat het een vrij beest is. Ze heeft zo haar plekjes waar ze terecht kan en daar horen wij nu bij. Eigenlijk ideaal zo’n gemeenschappelijke hond. Ik hoef me dus niet met haar bezig te houden als we weg zijn. Ik mag er niet aan denken dat ik haar mee naar Antwerpen zou moeten nemen en een leiband zou moeten aandoen. Ze zou gek worden. Dat hebben we één keer gedaan met Youps maar dat doe je geen tweede keer meer. Ze is gigantisch groot maar super lief. Ze loopt elke keer naast onze auto. Super snel. En als er sneeuw ligt schept ze die met haar snuit op om te verkoelen. Dat is echt prachtig om zien. Ze wacht ons op in het dorp en is dan zo blij van ons te zien dat ze ons en zichzelf bijna omver kwispelt. Gust is al een paar keer bijna van de berg naar beneden gedonderd door een staartslag. Maar omdat ze hem altijd aflikt en met haar natte neus in zijn oren blaast, vergeeft hij haar alles.

En op dezelfde plek waar we Youpie ooit begraven hebben wandelt er nu weer een ander beest in ons leven. De cirkel is rond…

 

8 replies on “ Alles komt op sinen tijd! ”
  1. Dat komt allemaal dik in orde.
    Wij wonen ook in Frankrijk (in de Gers) en ja vele Fransen zijn niet echt…euh… warm ;). Ik was onlangs in België en het viel me op hoe beleefd iedereen was.
    Nu, we wonen hier wel graag en we hebben vrienden gemaakt. Het duurt gewoon even. Veel succes ermee en ik blijf je blog volgen!

  2. De familie weerzien. Dat moet toch ook plezant zijn. Even van de berg af en de donkere dagen genieten in een verlichte stad! We wensen jullie prettige feestdagen in Antwerpen en daarna weer vol goede moed de berg op!

  3. Ik sluit mij aan bij het gezegde van Jef en Magda! Trouwens iedereen die het blogg leest wens ik een fijne Kerst en een gezond en liefdevol 2013!

  4. Geniet van het prettig weerzien! Hoop dat de heen-en terugreis vlotjes loopt! Beste wensen voor jullie allemaal en dat het jullie allemaal goed mag gaan op sinen tijd!!!

  5. Wij geloven dat alles wat je in je leven onderneemt een zin heeft. Bert heeft gelijk, vertrouw, alles komt goed maar blijf er in geloven en.. heb geduld.

    Heel vele lieve wensen voor jullie 5.
    Dikke kusjes aan de schattige zoontjes.
    Misschien zien we elkaar nog één van de dagen in ieder geval bidden wij dat 2013 een jaar van ” nooit toevallig geluk” mag zijn voor jullie.

  6. Hoi Swaane en Bert, we zagen jullie oproep in ZOZ. We zouden graag in contact komen met jullie over het helpen aan de bouw van jullie ecologische huis. Met vriendelijke groet en de beste wensen voor 2013

  7. We hopen dat jullie genoten hebben van Antwerpen (hoe nat en grijs ook), maar vooral van het weerzien met familie en vrienden. En dat 2013 een jaar van goede beslissingen, van veel meevallers, van geloof, hoop en liefde mag worden voor ieder van jullie.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.